Al vanaf mijn negentiende krijg ik bijzondere dromen waarin me dingen duidelijk worden gemaakt. Zo waren er jaren geleden regelmatig dromen waarin op de een of andere manier een vis voorkwam. Meestal waren het zieke, dode of halve vissen.

Totdat het moment kwam dat de boodschap van de verlossing door Jezus duidelijker tot mij doordrong. Pas toen kwamen er dromen over een gezonde vis. Alsof me duidelijk werd gemaakt dat ik op het goede spoor zat en het grote geheim van de totale verlossing door Christus voor mij zichtbaar en voelbaar werd. Een geheim dat eigenlijk geen geheim zou mogen zijn, maar wat bekend zou moeten zijn bij alle mensen, zodat ze kunnen kiezen deze verlossing al dan niet te aanvaarden. Vanaf die tijd ben ik gaan begrijpen dat het nodig is dat de boodschap van verlossing door jezus nadrukkelijk wordt uitgedragen.

Via onze dochter Gabriëlle, op dat moment 9 jaar oud, werden de dromen over de vissen op ontroerende wijze bevestigd. Op een avond was ze wat onrustig en vroeg of ze die nacht bij mijn vrouw in bed mocht slapen. Zo gebeurde het dat ze ’s nachts naast mijn vrouw lag te slapen en ik in Gabriëlles bed sliep. Mijn vrouw werd midden in de nacht wakker, terwijl Gabriëlle nog in een diepe slaap verzonken was. Opeens sprak Gabriëlle heel duidelijk vanuit die diepe slaap de woorden: ‘Christus, Christus, Ichthus-hart.’

Toen mijn vrouw mij dit de volgende ochtend vertelde, werd mij in één klap duidelijk wat hiermee werd bedoeld. Ik zag het symbool van het ‘Ichthus-hart’ ook duidelijk voor me: het kruis met daarin een hart, met de vis door het onderste deel van het kruis. Niemand anders had in één woord de boodschap van Christus zo duidelijk en kernachtig voor mij kunnen samenvatten. Hier kwam opnieuw de vis als symbool van Christus naar voren in combinatie met het kruis: de weg van het lijden die Christus voor ons heeft afgelegd. En dat mogen we door ons geloof met ons hart in ons opnemen. Het was voor mij opnieuw de bevestiging van de weg die ik was ingeslagen. Het is dan ook vanzelfsprekend dat dit teken, het ‘Ichthus-hart’, het symbool van mijn praktijk en mijn werk is geworden. En Gabriëlle? Die wist natuurlijk helemaal van niets. Ze had geen idee wat een ‘Ichthus-hart’ was. Ook van het Ichthus-teken had ze nog nooit gehoord. Overigens: het woord 'Ichthus' was onze dochter niet bekend, toen we haar daar de volgende dag naar vroegen. Dit is een Grieks woord dat enerzijds 'vis' betekent, maar waarvan iedere letter een betekenis heeft: 'Jezus Christus, Gods Zoon, Verlosser'.

Terwijl ik in 2007 met onze zoon Marc aan het vissen ben, denk ik biddend na over de drukproef van het boek ‘Ervaringen van een hedendaagse exorcist’, waarop ik van de uitgever binnen vijf dagen moet reageren en vraag me af of de inhoud van het boek nu volledig genoeg is. Op dat moment dient zich in mijn gedachten heel krachtig een geest aan die belijdt dat hij in naam van Jezus Christus komt en dat hij Hem als Heer en Meester erkent. Vervolgens maakt hij me duidelijk dat het voor de mens genoeg is te geloven en te aanvaarden dat Jezus Christus het offer van zijn leven voor ons heeft gebracht en dat Hij gestorven is voor onze zonden. De woorden komen binnen als een krachtig statement dat ik ook exact zo moet verwoorden in het boek. ‘Je bewustzijn met deze waarheid doordrenken, is genoeg. Dat is het meest machtige wapen tegen de duisternis,’ voegt hij er krachtig aan toe.

Vervolgens maakt hij me duidelijk dat ik deze waarheid zo meteen bevestigd zal zien. Hij voorspelt dat ik even later een karper, een relatief grote zoetwatervis, zal vangen en dat in de lengte van die karper het getal 3 zal voorkomen. Ik vind dit allemaal nogal vreemd, maar ik laat het maar gewoon over me heen komen. Even later gaat mijn dobber onder en vang ik inderdaad een karper. Hij is precies 63 centimeter lang! Na de vis gemeten en gefotografeerd te hebben, zet ik hem zo snel mogelijk terug in het water.

Door deze ervaring heb ik gevoeld dat de kern van mijn werk, maar eigenlijk van heel mijn leven, uit de verlossing door Jezus Christus bestaat, en dat het van wezenlijk belang is dat de eigenlijke betekenis van de verlossing ons steeds duidelijker voor ogen zal komen te staan.

Het is 22 mei 2008 als er opnieuw iets wonderlijks gebeurt. In deze periode ben ik mijn boek ‘Vergeten bewustzijn’ aan het schrijven. Op een gegeven moment heb ik het gevoel een beetje vast te lopen, omdat het gevoelsmatig niet wil stromen. Ik kom er gewoon niet verder mee. De nacht ervoor heb ik een paar uur wakker gelegen en hierover nagedacht. Ik ging mijn bed uit en toen ik een bladzijde van een boek opensloeg, ging dit weer over hetzelfde thema: het volkomen door Jezus verlost zijn door de heilige Geest te aanvaarden.

De dag erna zit ik opnieuw met Marc aan de waterkant te vissen en weer spelen al deze zaken in mijn gedachten. Ik moet opeens denken aan die vorige keer, toen ik een karper van 63 centimeter had gevangen en wat de mooie boodschap achter die ervaring was. Ik denk bij mezelf: ‘Wat zou het een wonder zijn als ik nu, op dit moment, opnieuw een karper van 63 centimeter zou vangen en ik daarin opnieuw de aanmoediging zou mogen voelen hetzelfde accent in dit boek te leggen.’ Je kunt het geloven of niet, maar binnen twee minuten gebeurt exact hetzelfde. Opnieuw vang ik een karper van precies 63 centimeter en opnieuw voelt dit voor mij als een bevestigende boodschap. Bovendien voel ik dat het allemaal meteen weer gaat stromen en dat ik verder kan met mijn boek. Overigens: de vissen zijn op twee totaal verschillende locaties gevangen. Het gevoel dat het verkondigen van de verlossingsboodschap een belangrijk onderdeel van mijn werk is, werd daarmee nogmaals bevestigd.

In dezelfde periode kreeg ik ook van andere mensen ongevraagd de bevestiging van deze waarheid. René Bakker werd in een droom symbolisch duidelijk gemaakt dat ‘het getal 8 plaats moest maken voor het getal 9’. In die droom zag hij dat de bestrating in een weg niet in orde was. Bij het aanleggen van die weg was men uitgegaan van een maat op basis van ‘8’, terwijl dit ‘9’ had moeten zijn. Toen hij me vroeg wat deze droom kon betekenen, werd mij later in persoonlijke inspiratie gezegd dat de 8 staat voor het oneindig patroon waarin mens en geest opgesloten zitten: de oneindige cyclus van karma en reïncarnatie om op eigen kracht de kloof tussen God en mens te overbruggen en tot volmaaktheid te geraken. Het getal 9, zo werd mij in deze inspiratie duidelijk gemaakt, staat in deze droom voor de waarheid van de verlossing door Christus en biedt de uitweg door de verlossing. De weg die de pen bij het schrijven van de ‘9’ volgt, verlaat de gevangenschap in de cirkel en gaat de vrijheid tegemoet.

Enige tijd daarna werd ik zelf in een droom krachtig op het getal 9 gewezen en werd me duidelijk gemaakt dat het getal van de vis (63 centimeter) numerologisch (dat wil zeggen: als je de 6 en de 3 bij elkaar optelt) ook 9 is!

Kort daarna vertelt een andere goede vriend, Sir Koolhof, dat hij op het getal 9 was gewezen in een droom. Dit, terwijl hij niet op de hoogte was van mijn droom en van die van René. Het is wonderlijk te ontdekken hoe ook andere mensen worden ingezet, bijvoorbeeld door middel van dromen, en hierin een bevestigende rol kunnen spelen.

De droom van René over de bestrating bevatte echter nog een belangrijke aanwijzing. Jaren daarvoor had ik mij namelijk als hoofdredacteur van een spiritueel blad aan een stichting verbonden. En hoewel ik daar aanvankelijk de gelegenheid kreeg de verlossing door Christus vrij te verkondigen, bleek dit op langere termijn toch op weerstand te stuiten. De verschillen tussen mijn eigen inzichten en die van de stichting werden in deze droom benadrukt, ook al kon ik die verschillen als mens wel accepteren. Verschillende inzichten mogen er immers zijn en kunnen gewoon naast elkaar bestaan. De droom waarschuwde er echter voor dat het niet de bedoeling was dat ik slechts een stratenmaker voor anderen (of: andere waarheden) zou zijn, zonder de nodige ruimte voor mijn eigen boodschap. De ‘8’ staat voor de waarheid die door deze stichting wordt verkondigd, terwijl de boodschap die ik moet verkondigen, de ‘9’ is. Net als met die ervaringen aan de waterkant werd ik nogmaals hierop gewezen. Wat hebben ze hierboven een geduld met me gehad en wat ben ik soms een trage leerling geweest!

Maar ik weet ook dat ik dit van mezelf mag accepteren. Een mens is nu eenmaal beperkt en verre van volmaakt. De herhaling van het thema van de verlossing in mijn dromen en de inspiratie toont niet alleen aan dat ik wat dat betreft een trage leerling ben, maar laat ook zien dat we zo gemakkelijk van de ware weg afdwalen. Het geduld dat God met ons heeft, is enorm en laat zien dat Hij ons toch iedere keer opnieuw bij de hand neemt en begeleidt, hoe vaak we ook struikelen. Als mens voelt dit struikelen vaak frustrerend, maar dit brengt vooral ons onvermogen aan het licht. Zijn begeleiding is echter eindeloos, zolang we die begeleiding maar willen accepteren.

Op een gegeven moment bleek dus toch dat ik bij de eerder genoemde stichting niet langer vrij kon schrijven over de verlossing, zoals ik dat ben gaan zien. Ik moest mij aanpassen aan de waarheid van anderen, wat tegen mijn overtuiging indruiste. Ik voelde duidelijk dat mij geen ruimte meer werd gelaten om mijn boodschap nog vrij te verkondigen. Dit had tot onvermijdelijk gevolg dat ik moest gaan. Werken vanuit de heilige Geest vraagt immers van ons dat we onze overgave aan Hem op alle fronten moeten bewaken en zodra die Geest niet langer de vrije ruimte krijgt, moeten we ingrijpen. Heel vaak moeten we op dat soort momenten door een moeilijk stuk heen en komen we ook verzet in onszelf tegen, want natuurlijk komen er ook allerlei emoties in ons naar boven. Juist op die momenten gaat het erom vast te houden aan wat je zelf als waarheid ervaart, zonder daar concessies aan te doen. Het ging nu om de volkomen onvoorwaardelijke verlossing door Jezus Christus die ter discussie stond. Juist het meest essentiële van de christelijke boodschap stond op het spel. Het is iets wat overigens in veel spirituele stromingen te zien is: het nadrukkelijk ontbreken of ontkennen van de verlossing. Ik moest nu letterlijk kiezen tussen de 8 en de 9. Voor mij was die keuze niet moeilijk, na alles wat er was gebeurd.

Ik had nog een laatste gesprek met de voorzitter van deze stichting. Op de weg erheen gebeurde er iets moois. De week hiervoor was voor mij geestelijk nogal zwaar geweest door alles wat het bij me had losgemaakt. Opeens ervoer ik een intense innerlijke rust en was mijn overleden goede vriend Leo bij me. Hij sprak duidelijk in mijn gedachten en beleed Jezus Christus. Hij legde uit dat mijn stress en emotie de afgelopen week een ruis hadden gevormd, waardoor de geestelijke wereld mij niet kon bereiken. De stichting, zo legde hij uit, was voor mij ook zo’n ruis die nu weggenomen zou worden, waardoor ‘de hemel van mijn geest helderder zou worden en de boodschappen nog duidelijker zouden kunnen binnenkomen’. 

Ik merkte dat ik een beetje ging twijfelen. Kon ik erop vertrouwen dat dit zuiver was, of kwam dit alles toch voort uit mijn eigen denken? Toen zei hij plotseling heel krachtig: 'De vlag aan je rechterkant.'
Al rijdend keek ik verwachtingsvol naar rechts en hoopte ik dat ik een vlag met een vis te zien zou krijgen. Ik had namelijk het gevoel dat het met een vis te maken zou hebben: het symbool voor de verlossing door Christus, wat in zekere zin de reden van de breuk was met deze stichting. Na ongeveer een kilometer zag ik opeens een grote vlaggenmast met een enorme vis er bovenop. Op hetzelfde moment hoorde ik Leo vanbinnen grinniken, zoals alleen hij dat kon. Ik was blij verrast en zei tegen hem: 'Noem je dit een vlag? Dat ding is toch van kunststof!' Leo schaterlachte. Ik voelde dat de stap die ik nu zou gaan zetten, een gezegende zou zijn. Die middag viel het definitieve besluit dat ik deze stichting achter me zou laten. Tijdens dit gesprek kwam naar voren dat mijn visie zodanig afweek van die van de stichting, dat er voor mij geen plaats meer was. Wetende dat het nu ook werkelijk de bedoeling was om te gaan, heb ik hiermee ingestemd.

Toen ik later die middag thuiskwam, liet Gabriëlle – inmiddels 15 jaar – me tot mijn grote verrassing een tekening van het Ichthus-hart zien. Ze had dit prachtige symbool deze keer voorzien van vleugels. Toen ik haar vroeg hoe ze er bij kwam dit juist nu voor me te tekenen, antwoordde ze: 'Dat kwam gewoon in me op…'